HIPPOLYTUSHOEF - Tijdens de ledenvergadering van de Paardrijvereniging de Wironruiters in Hippolytushoef op 9 oktober 2020 zal Pieter Klein afscheid nemen van zijn functie als voorzitter. Dit doet hij na maar liefst 24,5 jaar; wij blikken terug met hem.

Piet pakte in maart 1996 de voorzittershamer op. Hij volgde in die tijd Jouke Wouda op. Menig lid of bekende van de vereniging weet niet beter dan dat Piet er is; als voorzitter maar ook is hij veel en vaak in de weer bij de manege. Maar dat gaat veranderen…

Toch is het een lange periode om bestuurslid te zijn van een vereniging, bijna 25 jaar. Wat is je geheim dat je dit zolang gedaan hebt: ‘Haha. Een geheim? Dat heb ik niet volgens mij. Dat moet toch het algemene plezier zijn denk ik. Als je er geen plezier in hebt dan doe je het geen 24,5 jaar.’

Plezier
Wanneer wij hier op doorvragen, verteld Piet dat er meerdere dingen zijn waar hij veel plezier in had; ‘De Nederlands Kampioenschappen die we met de viertallen pony’s hebben behaald. Ook omdat mijn dochter daar in mee deed. De saamhorigheid die er toen was van de ruiters en ouders heeft toen ook tot meerdere mooie dingen geleid voor de Wironruiters. Ik denk dan aan het organiseren van de kring- en provinciale kampioenschappen. Maar ook tot het plan om een manege te gaan bouwen.’

Trots
Piet is het meest trots op de realisatie van de rijhal. ‘Omdat ik dat als enige manier zag voor het voorbestaan van de Wironruiters. Ik herinner mij nog goed dat we met het toenmalige bestuur een bijeenkomst hadden georganiseerd om te inventariseren wat de mogelijkheden waren. We begonnen met het zoeken naar een locatie. We hadden er ongeveer 8 tot 10 op het oog. Het werd uiteindelijk mogelijk op de huidige locatie. Het hele traject van idee naar realisatie heeft een paar jaar geduurd. Het was intensief maar de moeite waard. Als ik kijk hoeveel plezier er nu aan wordt beleefd, heb ik er een goed genoegen van.’

In het zonnetje
Zoals voor vele verenigingen maakt de corona dat we gebonden zijn aan wat er wel en niet mag. Helaas betekend voor Piet zijn afscheid dat we hier behoorlijk in beperkt worden. Gelukkig hebben de leden van de Wironruiters hem in september 2019 nog vreselijk in het zonnetje gezet. Zij hebben hem tijdens de jubileumviering van het 15 jarig bestaan van de rijhal, op laten halen met paard en wagen. Samen met zijn vrouw Gea, werd hij als een ware held de rijhal in gereden. De burgemeester heeft hem gehuldigd met een mooie sjerp en lovend toegesproken. Dit was vanuit de leden van de vereniging een blijk van waardering die zij hebben voor de inzet die hij toen al vele jaren had getoond.

Blik naar de toekomst
We vragen Piet of hij nog een tip heeft aan het huidige bestuur en de leden: ‘Zorg dat je het gezellig hebt met elkaar. Toon empathie en help elkaar. Je mag kritisch zijn maar houd er rekening mee dat het allemaal door vrijwilligers wordt gedaan. Ga zo door als vereniging zoals jullie nu bezig zijn. Er zijn veel nieuwe initiatieven genomen door de nieuwe en aankomende bestuursleden. Initiatieven waar de vereniging mee verder kan. Ik zie motivatie en verantwoordelijkheidsgevoel. Hou dat vast.’

Wat ga je nu doen?
‘Daar heb ik bewust geen vaste plannen voor gemaakt. Ik wil voorlopig genieten van de vrije tijd die ik heb gekregen door mijn pensioen’, aldus Piet, ’Daarbij vind ik het fijn dat ik ook even niet meer verplicht ben aan een agenda van een vereniging. Ik vermaak me prima op onze stek en ga bv lekker op stap met Gea. Dat laatste lukt door de Corona nog niet zo goed maar ik ga er vanuit dat dit wel weer komt. Daarnaast heb ik een hele serie sportende kleinkinderen waar ik nu ook optimaal van kan genieten.’

Dankbaar
De leden van de Wironruiters zijn Piet dankbaar voor zijn vele jaren gedreven inzet voor de vereniging. Hij zal verbonden blijven doordat hij de kantine voor zijn rekening blijft nemen. Verder zal hij vrijdagavond 9 oktober tijdens de algemene ledenvergadering in ‘kleine kring’ afscheid nemen en formeel de functie overdragen. Het bestuur van de Wironruiters gaat er vanuit dat er op een later moment alsnog mogelijkheid komt om hem nog eens écht in het zonnetje te zetten. Piet verdient een speciaal afscheid en geen stille trom….